Mijn haat-liefdeverhouding met de Mehari - Spelpartners
197
post-template-default,single,single-post,postid-197,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,select-child-theme-ver-1.0,select-theme-ver-3.8.1,wpb-js-composer js-comp-ver-5.1.1,vc_responsive
 

Mijn haat-liefdeverhouding met de Mehari

Mijn haat-liefdeverhouding met de Mehari

richard-den-dulk

Richard den Dulk,
regisseur Gort à la Carte

Iedere televisiemaker kent de uitdrukking: kill your darlings, maar bij voor Gort à la Carte is het andersom en worden de darlings mij soms bijna fataal. Ik heb het over de rijshots met de Mehari, het oude vierkante witte autootje met 2CV motor en linnen dakje. Als regisseur heb ik keer op keer moeten vechten om de charmante maar kostbare Mehari op de begroting te houden, maar in de praktijk is het altijd weer een blok aan mijn been, want wij crossen er natuurlijk heel Frankrijk mee door en dat betekent de trailer op en af, want voor de snelweg is dat wagentje natuurlijk niet gemaakt.

Toch overtuigen de shots me iedere keer weer dat het de moeite waard is. De Mehari is (naast presentator Ilja Gort zelf) ook een icoon van het programma geworden. Je ziet hem door de prachtige bergen en dalen tuffen. Het vrolijke strandautootje doet op een prettige manier denken aan vroeger, toen stress nog niet bestond en we nooit haast hadden. Met de camera op de achterbank geven we de kijkers het gevoel alsof ze op de achterbank met Ilja mee door het Franse land rijden en zien wat hij ziet.

Dat getrokken shot van cameraman Joost vanaf de achterbank is een trouvaille waar ik iedere aflevering weer blij van wordt. Tijdens de montage voel ik het lichte deinen van de zachte Citroënvering. De camera zwenkt rustig van landschap naar voorruit en Ilja stuurt de wagen behendig langs wijngaarden en rustieke boerderijtjes. De Mehari blijkt de ideale wagen hiervoor en wordt bij veel films daarom ook vaak als camerawagen gebruikt.

Vorig jaar heb ik in de aflevering over oesters en oestervissers in de Baai van Archacon een aanrijshot van bijna 45 seconden gebruikt. Maar dat kwam dan ook door de prachtige vissershuisjes en kronkelweggetjes die we daar tegenkwamen.

Het lijkt nu misschien alsof het prijsschieten is met zo’n wagentje, maar zo is het natuurlijk ook weer niet. Meestal is het lang zoeken naar een route zonder elektriciteitspalen, vuilniscontainers, caravans en schreeuwende reclameborden van aannemers. Om nog maar te zwijgen over al die toeterende Fransen die niet snappen wat die rare Hollanders in zo’n langzaam rijdende speelgoedwagen uitvoeren. Rare mensen, die francofielen. Tot morgen!

Geen reacties

Helaas, het is niet mogelijk op dit bericht te reageren.